Historie
Volgens de overlevering was het Pater Serapion die de organisatoren van een missie-fancy-fair in Wyck verzocht een aantal muzikanten te charteren om de communicanten muzikaal vanaf het wijkhuis naar de kerk te begeleiden. Het waren de heren A. Smits, G. Heuts en Th. Loontjens, waarvan laatstgenoemde hardop de conclusie uitsprak “we moeten maar een fanfare oprichten”!
Een ander verhaal vertelt dat een aantal mensen een muzikale hulde is gaan brengen aan het echtpaar Ubachs bij hun 25 jarig huwelijksfeest. Dat viel vooral ook bij de betreffende muzikanten zo in de smaak dat zij besloten samen verder te blijven spelen; daarbij kregen zij van anderen steun en werden uiteraard door pater Serapion daarin geëntameerd, die trouwens ook derden aanspoorde dit initiatief te steunen. Muzikanten en belangstellenden vonden elkaar en op 21 april 1947 werd besloten een fanfare op te richten. Deze R.K. Wieker Fanfare “Sint Franciscus” werd een feit tijdens de oprichtingsvergadering op 14 juli 1947, tijdens welke de datum 21 april 1947 als oprichtingsdatum werd aangenomen en de statuten werden vastgesteld. Het duurde nog tot 4 februari 1949 alvorens de koninklijke goedkeuring werd verleend per koninklijk besluit op 23 juni 1949 en wel aan de Rooms Katholieke Wieker Fanfare “Sint Franciscus” gevestigd te Wyck, gemeente Maastricht. Om aan startkapitaal te komen leenden de leden van het bestuur een bepaald bedrag aan de kersverse fanfare, de voorzitter en medeoprichter A. Smits stelde een bedrag van ƒ2000,= en de bestuursleden ieder ƒ1000,= ter beschikking. Uit het verslag van de eerste jaarvergadering over 1948 blijkt dat de praktische muzikale activiteiten begonnen met 8 geleende muzikanten met instrumenten. Na één jaar echter kon de Wieker Fanfare reeds trots melden de beschikking te hebben over 36 muziekinstrumenten, 6 trommels, 1 grote trom met klaters, 35 houten lessenaars, in eigen kring “pupiters” genaamd, 1 muziekkast, 2 vaandels en 45 uniformpetten. De bestuursleden sprongen vaker bij wanneer er zich problemen aandienden, waarvoor het korps niet stande pede een oplossing had. Zoals het kopen van de hoognodige instrumenten.
In de eerste jaren (rond 1957) werd de Rooms Katholieke Wieker Fanfare “Sint Franciscus” wel eens het zaate famfaarke genoemd –de “zaate herremeniekes” moesten toen nog worden uitgevonden-. Naar aanleiding daarvan merkte Pater Serapion op dat muziek en klinkende glazen bij elkaar hoorden. In 1952 werd door de korpsleden op de jaarvergadering gesteld dat de Wieker Fanfare volwassen was geworden en dat de leden zich ook hiernaar dienden te gedragen, en het moet gezegd worden: tot op heden wordt het uniform door de leden met trots en ere gedragen. Ook werd de muzikale vormingen van jonge leden in eigen hand genomen en werden bijdragen verstrekt aan de leerlingen die op de muziekschool les namen. Hierdoor kunnen er steeds nieuwe jonge leden met een goede muzikale vorming in het korps hun opwachting maken.
De Wieker Fanfare wist zich een vaste plaats tussen de Maastrichtse muziekkorpsen te veroveren. Ook op bondsconcoursen werd goed gepresteerd. In Ittervoort werd in 1963 een eerste prijs met promotie naar de afdeling uitmuntendheid gehaald. Om geld bij elkaar te krijgen werden er diverse activiteiten opgezet zoals o.a. in 1971 een 45 toeren plaatje. Dit plaatje, 1000 stuks, was een jaar later uitverkocht. En zo waren er meerdere activiteiten om geld binnen te halen, zoals onder andere loterijen, rommelmarkten, concerten, organiseren van solisten concoursen en in de moderne tijd het maken van een CD en andere activiteiten.
Als eerste herkenbare outfit was de “petrolsmöts” (de oliemannen die met hun karretjes met petroleum langs de deuren gingen hadden dit soort hoofddeksels op). Het eerste echte uniform kwam er in 1956, negen jaar na de oprichting. In 1972 was de fanfare toe aan nieuw uniformen en er werd gekozen voor het uniform van de Britse marine in de (toenmalige ) Engelse koloniën. Dit verklaart waarom de Wieker Fanfare met een tropenhelm getooid op straat verschenen. Het mooie martiale uniform betekende een grote verbetering van het imago van het korps. In 1987, bij het 40-jarig jubileum, kreeg het korps de huidige prachtige outfit, waarmee ze overal de show stelen. De uniformen werden gemaakt door de Maastrichtse Firma Janfré, de uitmonsteringen op koppel en helm door de eveneens Maastrichtse onderneming Berentzen, het leerwerk door de Wiekenaar Cerfontaine, de draagtasjes werden geleverd door Hobson & Sons en de helmen door Everith W. Vero & Co Ltd, beiden uit Engeland.
Op dit moment zijn deze uniformen hard toe aan vervanging. Middels de Stichting Vrun vaan de Wieker Fanfaar worden diverse diverse activiteiten georganiseerd om deze nieuwe uniformen te bekostigen.
Vele jaren was onze thuisbasis het Buurthuis St. Martinus in Wyck. Daarna hebben wij de nodige jaren gebruik gemaakt van muziekschool Kumulus. Sinds 2022 repeteren we in het Lochtmanhuis in Limmel.
Elke zondag van 10.00 tot 12.00 uur hebben wij onze wekelijkse repetitie, die openbaar is.